Nie tylko człowiek może być prawdziwym przyjacielem...

Na pewno niektóre z Was pomyślą sobie co mi odbiło by w ogolę zamieszczać takiego rodzaju wpis. Ale postanowiłam niektórym pokazać  że nie tylko człowiek potrafi być dobrym przyjacielem.

Może to i śmieszne dla niektórych niedorzeczne ale ja własnie takiego przyjaciela straciłam kilka dni do tylu. Nie był nim człowiek tylko piesek zwierze które miało serce miało rozum i nie raz potrafiło wysłuchać a czasem i głupim łaszeniem pocieszyć.

Dostałam Fafika ( bo tak miał na imię ) od koleżanki 7 latek temu. Był taki malutki taki słodki  ze aż zal było go nie wziasc. Rodzice z początku nawet nie chcieli słyszeć o tym żeby mieć psa a tym bardziej w domu. Z bratem sami się za to wzięliśmy  Z czasem nasz Fafik został z nami. Każdy dzień był fajny. Wszystko maluszek robił ze mną  Razem na spacery razem na podwórko .. tak czas nam leciał beztrosko. Każdy dzień razem przynosił tyle fajnych czasem śmiesznych momentów. Był taki czasem zabawny a czasem taki dziecinny tylko żeby go przytulać i w ogóle. Po za tym takie male zwierzątko miało serce które szczerze kochało  Zawsze czekał pod brama jak wracałam z pracy żeby jako pierwszy mnie przywitać  Zawsze ze mną spal w jednym łóżku w nogach. A kiedy przychodziły dni płaczu lamentu zawsze był przy mnie. Przytulał się i płakał razem ze mną  Faktycznie prawdziwy dobry przyjaciel. Chodź mówić nie umiał jego gesty wszystko wyrażały  Wszystko trwało do czasu aż okazało się ze jestem w ciąży  Wtedy czekała mnie wyprowadzka na bloki do takiej malej klitki ze nawet nie było mowy o zabraniu ze sobą psa. A szkoda. Bardzo to przeżyłam to rozstanie ale co ja miałam zrobić. Został z rodzicami pod dobra opieka. Często tam wpadałam wiec miałam jak się z nim wydurniając  Potem się mały urodził i on jak troszkę podrośl zaczął nadrabiać za mnie.

Teraz z dnia na dzień mama załamała mnie wiadomością ze zachorował  Myślałam ze to jakaś grypka bo już raz weterynarz mówił ze miał coś takiego. ale niestety to było o wiele gorsze. Niewydolność nerek i mega anemia. Jak powtarzałam jak skoro on zawsze dużo jadł i w ogóle.Byłam załamana ale myślałam że wyjdzie z tego obronną ręką  Dziennie kroplówki dziennie badania. Niestety nic nie pomogło  Już się nie podniósł  W ciągu tygodnia straciłam kogoś kto miał w sobie tyle miłości co nie ma żaden człowiek. Wylałam za nim morze łez zresztą nie tylko ja ale i cala rodzina. Każdemu teraz go brakuje bo dzięki niemu było kolorowo, coś się działo a teraz jest pusto i smutno.Jak dziecku tłumaczyłam ze już go nie będzie ze jest w niebie to tylko spytał " mamo a zdrowy?" to już mnie pogrzebało bo mały rozumiał o co chodzi. A tak to bolało... 

Wiecie co Wam powiem nienawidzę ludzi którzy wyrzucają zwierzęta. Najpierw je biorą a potem na ulice. Ale halo to zwierze ma dusze, ma serce on tez kocha on tez tęskni. 

Wiec nie dziwcie mi się ze wysmarowałam tego posta. Ja po prostu chciałam Wam pokazać ze nie człowiek czasem nam przyjacielem ale i zwierze. 

O maj kończę już bo znowu się rozkleję...

Trzymajcie sie ciepło. Ja już doszlam do siebie jest ok :D